Suki Maesen

Suki werkt intussen al 21 jaar bij Atlas Copco, waarvan 4 jaar als externe consultant programmeur. Na een reeks gelijkaardige jobs in andere ondernemingen zag ze in dat Atlas Copco een heel sterk en mooi bedrijf is, met een prachtige bedrijfscultuur en was de keuze snel gemaakt. ‘Bovendien kon ik een huis in de buurt kopen, waardoor ik het liefst als interne IT-medewerkster wou doorgaan. Bovendien zag ik geregeld functies passeren waarvan ik dacht: dit is iets voor mij. Het ging soms ook over leidinggevende rollen, en daarbij heb je als interne medewerker een streepje voor. Groei in verschillende rollen en functies wordt via onze interne vacaturedatabase gepromoot binnen de Group.’

Hoe zou het werk van een Business Engagement, Training and Communication Manager er eigenlijk uitzien, willen we weten. Suki neemt meedere rollen op zich. Ze werkt om te beginnen voor 2 business units tegelijk: de compressor technique business en de power technique business.  Er werd trouwens er een heel groots project opgezet om ERP (enterprise resource planning, software om belangrijke processen binnen een bedrijf te beheren en te integreren, nvdr) In alle productfaciliteiten van beide BU’s, wereldwijd, te implementeren.

Vroeger zat Suki meer aan de IT-technische kant, maar nu is ze overgestapt naar de ‘engagement’-zijde van de business – weg uit haar comfortzone, zegt ze zelf. ‘Digital transformation & change management’ omvat altijd 2 aspecten: enerzijds het project zelf, dat heel objectief (planning, ressources, budget) is, en anderzijds is er ook een subjectieve dimensie. Dit omvat de mensen – de stakeholders die de veranderingen die worden ingevoerd aan den lijve ondervinden. Vooral de eindgebruikers, maar ook toeleveranciers, en de leadership community moet betrokken worden om de voortgang te promoten en mensen mee te krijgen. ‘Er zijn dus 2 facetten: ik ben zowel bruggenbouwer als facilitator. Bruggen bouwen doe ik tussen de verschillende stakeholdergroepen (wat is het verhaal, hoe gaan we het aanpakken?) en faciliteren is alle middelen benutten om de ‘change’ zo goed mogelijk te realiseren en ervoor te zorgen dat het iets wordt dat mensen zich eigen maken en dat op den duur als vanzelfsprekend bij het bedrijf gaat horen.’

We moeten het natuurlijk ook over STEM hebben. In dit verband werkt Suki bij Atlas Copco mee aan iets bijzonders: het Pleiades-project, genoemd naar de Pleiaden, de 7 moedergodinnen uit de Griekse mythologie. In 2010 ontstond het initiatief in Zweden om de genderdiversiteit bij het bedrijf te promoten, vanuit de mensen zelf. Enkele Zweedse collega’s stonden aan de wieg ervan, en enkele jaren later werd het ook opgestart bij Atlas Copco Airpower in Wilrijk. Suki is een founding lady en zat in de eerste Pleiades-stuurgroep. De naam verwijst naar de prachtige mythe van de zeenimf Pleione en de reus Atlas, die een koppel vormden. Deze laatste had, zoals bekend, als taak de wereld op zijn schouders te dragen. Het koppel had 7 dochters, die achternagezeten werden door Orion, waardoor Zeus, om Atlas gerust te stellen, hen veranderde in 7 sterren aan de hemel. Het verband met de naam Atlas Copco ligt voor de hand.

Pleiades ging in België van start in 2011, maar is recent geëvolueerd van het empoweren van vrouwen en hen de middelen geven om hen te laten doorgroeien naar diversiteit in het algemeen. Het doel is een cultuur waarbij iedereen zich thuis voelt, waar passie en motivatie worden getriggerd en het bedrijf mensen inspireert via 3 pijlers. Dit zijn: netwerkevents (mensen eindelijk opnieuw uit hun ‘kot’ halen om met elkaar samen te werken en kennis te vergaren), mentorship (dat vroeger heel sterk gefocust was op vrouwen, maar nu wordt dit 50/50) – vooral om mensen te tonen waar Atlas Copco precies voor staat en welke loopbaanmogelijkheden er zijn in dit heel uitgebreide bedrijf – en ten slotte Suki’s ‘kindje’, ‘Alles rond Techno Ninja’s en het promoten van STEM, waarbij we kinderen en jongeren warm proberen te maken voor STEM. Ik ben bezielster van Techno Ninja’s, dat al bestaat sinds 2016, het jaar waarin ik finaliste werd van de wedstrijd ICT Woman of the Year van het magazine Data News. Ik was heel vereerd met de nominatie, want je hebt dan toch een voorbeeldfunctie voor de buitenwereld, maar het deed me ook nadenken over welk steentje ik kan bijdragen om meer dames in STEM-richtingen te krijgen.’ Bij Atlas Copco is de instroom van vrouwen onvoldoende en Suki vroeg zich af hoe dat toch komt, en besefte dat ze vroeg genoeg moeten beginnen: bij de jeugd. Het komt erop aan STEM als fun te benaderen – niet als iets analytisch of abstracts.

Enter: de Techno Ninja’s, met een leuk team als omkadering, zegt onze gaste: ‘In 2017 startten we met een klein groepje van 40 kinderen van medewerkers, opgesplitst in 2 leeftijdsgroepen: 7-10 jaar en 10-14 jaar, en we lieten hen programmeren.’ Het werd een doorslaand succes. In 2019 vond het voorlopig laatste fysieke event plaats met 80 kinderen. Momenteel kijkt ze uit naar een volgend event. En het wordt nog een moeilijke taak om kinderen te selecteren, want Suki wil het liefst een nieuwe groep kinderen voorrang geven, terwijl de eerdere deelnemers elkaar verdringen om nog eens te mogen meedoen. Hoe dit de laatste 2 moeilijke jaren verliep? ‘Ja, dat was niet makkelijk, maar we bedachten een oplossing in de vorm van een uitdaging. De Ninja’s moesten bepaalde proefjes nadoen en er dan foto’s en filmpjes van maken, en dan kregen ze als beloning een goodiebag of -box. Eind 2021 lag de focus op hernieuwbare energie, dus kregen ze zonne-energiestations om in elkaar te zetten, en dan konden ze filmen hoe ze het apparaat aan de praat kregen. Dat leverde natuurlijk mooi beeldmateriaal op.’

Alsof het bovenstaande nog niet genoeg was, prijkt op Suki’s to-dolijst ook nog het ambassadeurschap van de Diversion and Inclusion Council. Woorden die elk zichzelf respecterend bedrijf tegenwoordig in de mond neemt. Maar waar staan ze bij Atlas Copco voor: het wil werkelijk een diverse community uitbouwen waar iedereen zich thuis voelt en gehoord wordt. Terwijl Pleiades bottom-up ontstond, is dit project top-down: de Zweedse ceo Mats Rahmström vroeg de business units om D&I Councils op te starten om beide principes binnen elke BU te promoten. Bij Airpower in Wilrijk is er zo een council die bekijkt welke initiatieven in dit verband kunnen helpen. “Oké”, zegt Suki, “het is inderdaad een buzzword, maar dan eentje waar we binnen Atlas Copco toch sterk op willen focussen. Ik steel heel graag de oneliner ‘Diversity is a reality,  inclusion is a choice’ en ik vind het sterk dat Atlas Copco dit nastreeft in de vorm van een bedrijfscultuur waar niemand vergeten wordt, maar de volledige talentpool wordt ingezet.” Of er ook intern over gecommuniceerd wordt, en hoe? Er is onlangs een nieuwe postercampagne gelanceerd om D&I visueel duidelijker te maken, omdat erover praten niet voldoende is. En ‘de communicatie gaat bij ons ook via social media. Dit geldt zelfs intern, want deze vorm van communicatie roept een zekere trots en groepsgevoel op. Social media moeten niet onderschat worden als middel om het nodige bewustzijn te creëren bij de medewerkers. Zo slaan we twee vliegen in één klap, want natuurlijk zijn zij ook allemaal ambassadeurs, die extern talent aantrekken.’

Zweden in zijn geheel en het Zweedse moederhuis van Atlas Copco in het bijzonder staan intussen al ver op het vlak van gendergelijkwaardigheid. Ze zijn dan ook een inspiratiebron voor de hele Group. We willen graag van Suki weten welke middelen zij hier in België gebruikt om diversiteit en inclusie te bevorderen. Volgens haar is het eenvoudig: eerst proberen we mensen aan te trekken. Wanneer ze eenmaal binnen zijn, zorgen we ervoor dat ze zich ontwikkelen en kunnen groeien. Hiertoe zijn veel middelen mogelijk: Techno Ninja’s, maar ook jobbeurzen en, last but not least, raak geformuleerde vacatures. Want deze teksten moeten aantrekkelijk en herkenbaar zijn om de juiste vissen uit de talentenvijver te kunnen halen. ‘Empowered branding zit daar ook bij: we profileren onszelf als een bedrijf dat D & I niet alleen omarmt, maar dit ook toont. Het ontwikkelingsaspect houdt in dat we mensen kansen blijven aanbieden om de grote diversiteit aan mogelijkheden binnen Atlas Copco te verkennen. Want er is een wel heel gevarieerd carrièrepad mogelijk voor iedereen die dat wil. De volgende stap is dan het doorgroeien: we willen tonen dat wie dit wil daar ook de nodige middelen voor zal krijgen, eventueel via mentorship met ons buddysysteem.’

Maar met dit alles is Suki’s balboekje nog niet gevuld, want ze is ook nog ambassadeur van ADM, (Antwerp Digital Mainport), dat al bijna 25 jaar bestaat. Gestart als een Antwerps initiatief is het draagvlak intussen breder geworden, met netwerking als toverwoord. Het doel is business, technology en innovation samenbrengen om inzicht te bieden over nieuwe trends en ze met elkaar te delen. Dit kan gaan over iemand die komt vertellen over het leven en werken als digital nomad tot tips en tricks rond bepaalde toestellen, bijvoorbeeld. ‘Het hoeft dus niet IT-gerelateerd te zijn, zolang onze medewerkers er maar iets van kunnen opsteken of bijleren’, zegt Suki. ‘Mijn rol hierin is de juiste mensen warm te maken voor de netwerkevents die worden georganiseerd.  Is er bijvoorbeeld een interessante sessie rond marketing, dan weet ik welke medewerkers ik daar blij mee kan maken, of alleszins informeren dat er iets interessants voor hen tussen zit. Dat is het voordeel van werken in deze rol: ik ken hier zo’n beetje iedereen en weet wanneer ik op welke deur moet kloppen.’

Het is intussen allang duidelijk dat Atlas Copco voor zijn werknemers zorgt en ze alle groeikansen biedt. Suki’s verhaal is daar ook weer een bewijs van.

Wanneer we Suki naar haar ultieme carrièredroom vragen, weet ze meteen wat het moet worden: een interne auditgroep oprichten. Voor Suki hebben audits overigens niets te maken met autoritair met het vingertje wijzen, maar meer met kennis en best practices delen. Het spreekt haar vooral aan omdat ze heel breed geïnteresseerd is en intussen al met alle 4 business units heeft samengewerkt – ook met sales, distributiecentra, etc. “Daardoor slorp ik overal veel informatie op, en ik help graag mensen met de kennis die ik zo opdoe. Het is me om het menselijke aspect te doen: wereldwijd bekijken hoe we onze mensen kunnen helpen het beter of anders te doen, want ‘er is always a better way’”, lacht Suki. Maar andersom ook: wat ze in het buitenland leert, kan ook hier geïmplementeerd worden. ‘Ja, je leert er enorm veel van: het is trouwens tweerichtingsverkeer, want je leert andersom ook hoe men het elders aanpakt. Bij mentorship is dit ook zo: je leert zelf ook van de mensen die je begeleidt.’ Leergierige Suki voegt er ten overvloede aan toe: ‘In een job waarin ik niks bijleer, zou ik heel ongelukkig worden.’ Die kans lijkt ons alvast klein, hier bij Atlas Copco.

Een domme vraag, zo blijkt, want Suki heeft zelfs een lang lijstje om af te werken. Met stip op nummer één: ‘Ik ontdek graag culturen en observeer graag mensen. Reizen dus, met Japan als eerste bestemming.’ Na Japan gaat ze ook nog heel graag de Scandinavische toer op, om er met haar zoon het noorderlicht te gaan bewonderen. Oké, haar roots in Zuid-Korea opzoeken lijkt haar ook wel wat, maar als ze kan kiezen, blijft het verrassend genoeg toch nog Japan.

Tekst: schrijfgerief (Belinda Bruzzese)
Foto’s: Kurt Liefsoons